Αποκαλύπτονται στην έκδοση του Ιδρύματος Ιωάννη Λάτση, από τον αρχαιολόγο Χρίστο Ντούμα

Εικονες απο τα αγνωστα αριστουργηματα της Προιστορικης Θηρας

Αποκαλύπτονται στην έκδοση του Ιδρύματος Ιωάννη Λάτση, από τον αρχαιολόγο Χρίστο Ντούμα & στο e-book που υπάρχει με ελεύθερη πρόσβαση

Κείμενο: ελc team
Email: info@elculture.gr 
 

Ένα από τα σημαντικότερα μέλη της αρχαιολογικής κοινότητας, ο Χρίστος Ντούμας, ο αρχαιολόγος που αφιέρωσε το μεγαλύτερο μέρος της επαγγελματικής του ζωής, 50 ολόκληρα χρόνια στις ανασκαφές της Θήρας, είναι ο συγγραφέας του τόμου «Προϊστορική Θήρα» του 19ου έργου του εκδοτικού προγράμματος «Ο Κύκλος των Μουσείων» του Κοινωφελούς Ιδρύματος Ιωάννη Σ. Λάτση. Ο τόμος παρουσιάζει τα ευρήματα από τον αρχαιολογικό χώρο του Ακρωτηρίου στη Σαντορίνη, ένα μεγάλο μέρος από τα οποία εκτίθενται στο Μουσείο Προϊστορικής Θήρας, στα Φηρά.

Πρόχους με παράσταση δελφινιών σε θαλάσσιο βυθό

Ωστόσο, το πιο σημαντικό είναι οι αποκατεστημένες τοιχογραφίες από δημόσια κτήρια και ιδιωτικές κατοικίες του οικισμού στο Ακρωτήρι, που παρουσιάζονται για πρώτη φορά, καθώς δεν εκτίθενται στο μουσείο και οι οποίες αναδεικνύουν τη μοναδική παραστατική τέχνη που είχε αναπτυχθεί. Η υπέροχη παράσταση της νηοπομπής, ένα ζωγραφικό έργο μήκους 4 μέτρων που κοσμούσε ιδιωτική κατοικία, η μεγάλη τοιχογραφική σύνθεση των κροκοσυλλεκτριών, έργο που είχε φτιαχτεί για δημόσιο κτήριο του οικισμού και η αναπαράσταση της τελετουργικής διαδικασίας μύησης στην οποία παρουσιάζονται νέοι, είναι μερικά μόνο από τα δείγματα του μεγάλου έργου της αποκατάστασης, που έχει επιτελέσει το εργαστήριο που λειτουργεί στον αρχαιολογικό χώρο του Ακρωτηρίου.

Αγκαλιά κοιμάται η νεολιθική οικογένεια

Ανοίγει σύντομα το Διαχρονικό Μουσείο Λάρισας

Της ΝΙΝΕΤΤΑΣ ΚΟΝΤΡΑΡΟΥ-ΡΑΣΣΙΑ

Πώς να ήταν άραγε ένα σπίτι στη νεολιθική εποχή; Πώς ήταν οργανωμένο, πού έτρωγαν και πού κοιμούνταν οι άνθρωποι; Αποκαλυπτική είναι η εικόνα της καθημερινής ζωής μιας οικογένειας της νεολιθικής εποχής που μας προσφέρει ένα πήλινο ομοίωμα σπιτιού το οποίο βρέθηκε κάτω από το δάπεδο μιας κατοικίας της Νεότερης Νεολιθικής (5300-5000 π.Χ.) στον προϊστορικό οικισμό Πλατιά Μαγούλα Ζάρκου Τρικάλων.

Χρυσά ελάσματα με χαραγμένα τα απόκρυφα μυστηριακής λατρείας  Το μοναδικό αυτό εύρημα θα δούμε στο Διαχρονικό Μουσείο Λάρισας, που ετοιμάζεται να υποδεχθεί τους πρώτους επισκέπτες του και να τους παρουσιάσει μεταξύ άλλων την πλουσιότερη συλλογή νεολιθικών ειδωλίων της Ελλάδας.
Στο πήλινο ομοίωμα σπιτιού, που ήταν πιθανότατα και το θεμέλιό του, διακρίνονται τα μέλη της οικογένειας όλα ξαπλωμένα. Μια γυναίκα που αναπαύεται σε ένα κρεβάτι και δυο ζευγάρια, ένα νεότερο και ένα γηραιότερο. Στην πίσω αριστερή γωνία του σπιτιού έχουν πέσει για ύπνο τρία παιδιά (δύο κορίτσια κι ένα αγόρι), ενώ το μικρότερο παιδί έχει πλαγιάσει δίπλα στη μητέρα του. Η είσοδος του σπιτιού είναι ακριβώς απέναντι από το φούρνο απ' όπου έχει μόλις βγει ένα καρβέλι ψωμί. Πρόκειται για ένα εντυπωσιακό εύρημα, που δεν είναι το μόνο ενδιαφέρον σ' αυτό το Μουσείο, το οποίο περιμένει να δει η τοπική κοινωνία εδώ και τρεις δεκαετίες. Συγκεκριμένα, από το 1984, που προκηρύχθηκε ο αρχιτεκτονικός διαγωνισμός για την ανέγερσή του, μέχρι το 2006, που κτίστηκε με σχέδια του αρχιτέκτονα Π. Φωτιάδη και των συνεργατών του. 

Η Αργοναυτική Εκστρατεία δεν ήταν μύθος

Της Ν. ΚΟΝΤΡΑΡΟΥ-ΡΑΣΣΙΑ

 

Χρυσό περιδέραιο που βρέθηκε σε αρχαίο τάφο στον Βόλο δείχνει ως τόπο προέλευσης του χρυσού την Κολχίδα. Ετσι, εξηγείται περίτρανα γιατί έγινε η Αργοναυτική Εκστρατεία και τι ακριβώς αντιπροσώπευε το Χρυσόμαλλο Δέρας, που απέσπασε ο Ιάσονας με τη βοήθεια της Μήδειας.

Ταφικοί θησαυροί από την Γεωργία που παρουσιάστηκαν πέρυσι στο Μουσείο Μπενάκη: χρυσό κόσμημα κεφαλής από την πόλη Βάνι της Τιφλίδας και κορμός νέου με σαφή επιρροή από την ελληνική τέχνη των κλασικών χρόνων Στο Μουσείο του Λούβρου εξετάστηκαν πρόσφατα τέσσερα δείγματα χρυσού που βρέθηκαν στη Γεωργία σε σχέση με μερικές ψηφίδες από το αρχαίο περιδέραιο που βρέθηκε σε τάφο στο Καζανάκι Βόλου και διαπιστώθηκε κοινή προέλευση. Και τα δύο αντικείμενα, το ελληνικό και το γεωργιανό, φαίνεται πως έγιναν από αλλουβιακό χρυσό ενός ποταμού της Κολχίδας.
Για επιβεβαίωση των αποτελεσμάτων αυτών θα επαναληφθούν οι εξετάσεις σε περισσότερα δείγματα. Αν η περαιτέρω έρευνα δείξει τα ίδια αποτελέσματα θα έχουμε μια καθαρή απόδειξη ότι οι Αργοναύτες γνώριζαν για τον χρυσό της Κολχίδας και ότι η Αργοναυτική Εκστρατεία δεν είναι απλώς ένας μύθος. Είναι ο αγώνας κατάκτησης της γνώσης μιας πλουτοπαραγωγικής μεθόδου που επηρέαζε από τότε τον κόσμο και το Χρυσόμαλλο Δέρας, η ανάπτυξη της τεχνογνωσίας περισυλλογής του χρυσού. Γι' αυτό έκαναν το ταξίδι τους ώς τη μακρινή Κολχίδα οι Αργοναύτες, όπως οι αρχαιολόγοι υπέθεταν πάντα. Ωστόσο, η εργαστηριακή εξέταση του χρυσού θα προσφέρει εκείνες τις αποδείξεις που χρειάζονται οι επιστήμονες για να βγάλουν ασφαλή συμπεράσματα. Αυτό ακριβώς επιθυμεί και η ανασκαφέας του τάφου του Βόλου Βασιλική Αδρύμη - Σισμάνη, διευθύντρια του Αρχαιολογικού Ινστιτούτου Θεσσαλικών Σπουδών. 

Στα αρχικά στάδια της έρευνας στα εργαστήρια του Λούβρου είχε γίνει σαφές ότι ο χρυσός είναι ποταμίσιος. Ο χρυσός είχε μαζευτεί με τη μέθοδο του δέρματος των αιγοπροβάτων, πρακτική γνωστή στις προϊστορικές κοινωνίες. 

Στην περιοχή της Κασπίας Θάλασσας όπου τοποθετείται η Κολχίδα, πατρίδα της Μήδειας, υπάρχει ποταμίσιος χρυσός. Επίσης κοντά στον Βόλο έχουμε τον Γαλλικό ποταμό. Οπότε ο ποταμίσιος χρυσός θα μπορούσε να είναι και ελληνικός.
Η έρευνα αυτή θα έπρεπε να είχε ολοκληρωθεί από καιρό. Η καθυστέρησή της οφείλεται στους Γεωργιανούς που λόγω του πολέμου τους με τη Ρωσία έστειλαν μόλις προ ολίγων μηνών τα χρυσά αντικείμενα που τους είχαν ζητηθεί για τον συγκριτικό έλεγχο με τα ελληνικά.
Τα ευρήματα του τάφου στο Καζανάκι του Βόλου (ανάμεσά τους και ένα χρυσό περιδέραιο με χίλιες ψηφίδες), χρονολογούνται από το τέλος του 15ου αι. π.Χ. μέχρι το τέλος του 14ο αι. π.Χ. σύμφωνα με τις ραδιοχρονολογήσεις του «Δημόκριτου». Το ενδιαφέρον είναι ότι την ίδια περίοδο οι αρχαιολόγοι υποστηρίζουν ότι οικοδομήθηκαν τα πρώτα ανακτορικά συγκροτήματα γύρω από τον μυχό του Παγασητικού κόλπου. Είναι δηλαδή μια περίοδος μεγάλης προόδου στην πρώιμη αυτή εποχή. 

 * Πηγή 

Βρέθηκε ο Δούρειος Ίππος; Διαβάστε για την ανακάλυψη του αιώνα που ισχυρίζονται ότι βρήκαν αρχαιολόγοι…

 

Μια ομάδα Τούρκων αρχαιολόγων που πραγματοποιεί ανασκαφές στο σημείο όπου εικάζεται ότι βρισκόταν η ιστορική πόλη της Τροίας… στο λόφο του Χισαρλίκ της Τουρκίας, ανακάλυψε μια μεγάλη δομή από ξύλινες πλάκες που ανήκουν στον μυθικό Δούρειο Ιππο του Ομήρου.
Βρέθηκαν δεκάδες ξύλινες πλάκες, πάνω από 15 μέτρα μήκος οι οποίες είχαν χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν για κατασκευή πλοίων.
Οι αρχαιολόγοι τις ανακάλυψαν δεμένες μαζί, με ασυνήθιστο τρόπο, σε μια περιοχή που ανήκει στην πόλη της Τροίας.

Τα καλά κρυμμένα μυστικά σε πάπυρους και σπάνια χειρόγραφα

Τι έμαθε η ανθρωπότητα από προσφάτως διαβασμένα κρυπτογραφήματα

Οι παλιότεροι πολιτισμοί κατέγραψαν τις γνώσεις τους σε πάπυρους, κειμήλια, ακόμα και τοιχογραφίες, παίζοντας κάποιες φορές με την υπομονή των μελλοντικών γενιών.
Πόσο μάλλον που στο διάβα του ιστορικού χρόνου η ικανότητά μας να διαβάζουμε τις γλώσσες του παρελθόντος έχει χαθεί, συμβάλλοντας ακόμα περισσότερο στα μυστήρια των κειμένων που κρυπτογραφήθηκαν εσκεμμένα για να γίνουν κατανοητά μόνο από λίγους, μυημένους και εκλεκτούς.
Πολλά και τρανταχτά τα μυστικά της αρχαιολογίας που προσπαθούν εδώ και αιώνες να διαβάσουν οι ειδικοί. Κάθε μάλιστα μικρή ή μεγαλύτερη επιτυχία τους ισοδυναμεί με αποκάλυψη νέων γνώσεων για τα πεπραγμένα κοινωνιών ή μικρότερων ομάδων.
Εμείς έχουμε τον περιβόητο πήλινο Δίσκο της Φαιστού των 15 εκατοστών και 4.000 ετών που προσπαθούν οι μελετητές να διαβάσουν εδώ και έναν αιώνα (από το 1908 που ανακαλύφθηκε). Τα 45 σύμβολα κάθε πλευράς έχουν πονοκεφαλιάσει την επιστήμη εδώ και δεκαετίες, αλλά πρόσφατα και έπειτα από έξι χρόνια κοπιώδους δουλειάς, ομάδα του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης κατάφερε να τον διαβάσει σε ποσοστό 90%.
Η λέξη που έρχεται και επανέρχεται μονίμως είναι η «μητέρα», κάτι που υποδηλώνει ότι πρόκειται για θρησκευτικό ύμνο των Μινωιτών στη μητέρα θεά του πολιτισμού τους. Η μια πλευρά του Δίσκου είναι αφιερωμένη σε μια εγκυμονούσα γυναίκα και η άλλη σε μία που γεννά, αν και τα τελευταία κομμάτια του παζλ δεν έχουν μπει ακόμα…

Μοναδική Περικεφαλαία με Μοναδικά Σύμβολα και Σχέδια!!

Περικεφαλαία Ἑλληνική, ἀπὸ τὴν Κρήτη. Ἀρχαϊκή, τέλη 7ου αἰ. π.Χ., ἀπὸ χαλκό.
Μητροπολιτικὸ Μουσεῖο Τέχνης (Νέα Ὑόρκη) © The Metropolitan Museum of Art

Ἐξαιρετικῆς τέχνης περικεφαλαία, ἡ ὁποία βρέθηκε σύμφωνα μὲ τὴν περιγραφή τοῦ Metropolitan Museum of Art στὴ νότιο-κεντρικὴ Κρήτη ὅπου ἀναμφίβολα εἶναι καὶ ὁ τόπος κατασκευῆς της.
Στὸ ἔκτυπο ἀνάγλυφο τῆς περικεφαλαῖας βλέπουμε τὸν Ζήτην καὶ τὸν Κάλαϊν τοὺς υἱοὺς τοῦ Βορέως. Χαρακτηριστικό τους γνώρισμα στὴν αρχαία ἑλληνικὴ τέχνη εἶναι τὰ φτερὰ στοὺς ὥμους καὶ στὰ πόδια. Κρατοῦν ἕνα ζεύγος περιπλεγμένων ὄφεων. Κάτω ἀπὸ αὐτά, δύο πάνθηρες μὲ κοινὸ κεφάλι.
Ὁ Ζήτης καὶ ὁ Κάλαϊς εἶχαν πάρει μέρος στὴν Ἀργοναυτικὴ ἐκστρατεία καὶ κυνήγησαν τὶς Ἄρπυιες γιὰ νὰ ἀπαλλάξουν τὸν μάντη Φινέα ἀπὸ τὴν τιμωρία ποὺ τοῦ εἶχαν ἐπιβάλλει οἱ θεοί μὲ ἀντάλλαγμα νὰ τοὺς δώσῃ πληροφορίες γιὰ τὴν Κολχίδα.

Άρχὴ σοφίας ἡ τῶν ὀνομάτων ἐπίσκεψις. (Αντισθένης)

Η ετυμολογία των λέξεων «Έλλην», «Άνθρωπος», «Ανδρομέδα»

Από Παντολέων Φλωρόπουλος

Το παρακάτω άρθρο αποτελεί συρραφή αποσπασμάτων παλαιότερων άρθρων, η χημική ένωση των οποίων δίνει μια νέα και ακόμα πιο ενδιαφέρουσα διάσταση.
Θ’ αποδείξουμε ότι: Οι λέξεις «Έλλην» και «άνθρωπος» έχουν αρχετυπικά την ίδια ακριβώς σημασία.
Θ’ αποδείξουμε επίσης ότι οι φέροντες τις ιδιότητες «Έλλην» και «άνθρωπος», έλκουν την καταγωγή τους από την Ανδρομέδα.
Θ’ αποδείξουμε ακόμα ότι η λέξη «Έλλην» δεν έχει σχέση με τον τόπο που κατοικεί κάποιος, δεν έχει καμία σχέση με το κράτος του οποίου είναι πολίτης.
Οι λέξεις «Έλλην» και «άνθρωπος» είναι έννοιες ισότιμες της λέξης «θεός», είναι δε υπεράνω των εννοιών που στις μέρες μας είναι αποδεκτές ως δηλωτικές της φυλής, του έθνους, του λαού, εν τέλει του κράτους.
Η προσέγγισή μας είναι καθαρά ετυμολογική. Τίποτε άλλο.
Η λέξη «Έλλην» είναι σύνθετη από το Ελ και το λην. Όπου Ελ είναι ο
(θεός) Ήλ – ιος, ο ζωοδότης, ο φωτοδότης.
Η κατάληξη της λέξης «ήλ ιος» σημαίνει ότι αυτό το ουράνιο σώμα που δίνει ζωή στη γη, αντλεί το φως του από τον Ελ ή Ηλ, δηλαδή τον Θεό.
Ο Ήλιος δεν ήταν Θεός, ήταν αυτός που αντλούσε ή δεχόταν φως από το Θεό και, με τη σειρά του αυτός το έδινε στη γη.
Ελ ή Ηλ, όπως: Ηλεία, δηλαδή η χώρα του Ήλιου.
Η Ελ υμπία ή Ολυμπία δεν είναι τυχαίο που βρίσκεται στην Ηλεία.
Όπως και ο Όλυμπος δεν είναι τυχαίο που βρίσκεται στην Ελ λάδα.
Και λην, είναι απαρέμφατο του ρήματος λάω, που σημαίνει βλέπω. Έλ – λην δηλαδή σημαίνει «αυτός που (μπορεί και) βλέπει τον Ήλιο», δηλαδή αυτός που (μπορεί και) βλέπει τον θεό ή «αυτός που ζει σύμφωνα με τις ιδιότητες του Ήλιου», δηλαδή του θεού, είναι ο ευσεβής.